Warm welkom

Met een beetje hulp van de wintertijd lukt het me ruim voor mijn wekker afloopt op te staan. Het is maandag, schiet het door mijn hoofd en met een vaartje loop ik naar beneden. Doerak komt opgelucht naar me toe. Helemaal alleen slapen is hem duidelijk niet bevallen, hij heeft extra aandacht nodig om weer bij te komen. "Komt goed" fluister ik in zijn oor en al knuffelend voel ik de spanning uit zijn lijf glijden. Hij snapt het echter nog steeds niet. Kwamen ze gisteren thuis na een middag weg te zijn geweest, werden de honden snel uitgelaten en toen vertrok het vrouwtje met Sproet in de auto. En ze kwam zonder Sproet terug! Alsof dat leuk is!
Wat hij niet wist,is dat Sproet even uit logeren is bij ons petekind Timber. Zij is kind aan huis bij mijn zus, en wandelde dan ook parmantig naar binnen om eerst maar eens alle plekjes waar schaaltjes met lekkers kunnen liggen te inspecteren. Het is maar goed dat ook mijn zus nog steeds snel is..... Na een hartelijke begroeting settelt zij zich pontificaal voor de bak met speeltjes. Zo! Dat zal je leren, Timber! Hij vindt het allemaal prima, want het geeft hem de tijd en ruimte om eens lekker languit op mijn schoot te kruipen. Nou ja, schoot..... Ook een border collie is te groot om daar echt op te passen, maar des te meer geniet Timber als ik lekker ongegeneerd onderuit zak. Billen, buik, poten, alles past. Tevreden legt hij zijn kop onder mijn kin. "Doet-ie anders nooit hoor!" Ja ja! Gevleugelde woorden die inmiddels veel meer dan alleen verzekeringen in mijn geheugen oproepen. Haha, het is een vrijbrief voor zo'n beetje alle hondeneigenaren geworden!
Afijn, terug naar vandaag. Het lukt Doerak niet echt om zich senang te voelen. Zijn roedel is niet compleet en dat drukt zwaar op zijn schouders. Hij sjokt wat door de kamer, laat zich met een diepe, diepe kreun door zijn poten zakken en kijkt melodramatisch voor zich uit. Uiteraard op een centrale plek, zodat hij verzekerd is van voldoende publiek voor zijn ellende. Even bekruipt me een klein schuldgevoel. Wat doen we nu? Sproetje wegbrengen? Gatsie, dat is helemaal niet leuk! Niet voor Sproet, niet voor Doerak en niet voor ons. Maar al snel komt het gevoel dat ik bij ontwaken had terug: het is maandag! Ik ga Shiva ophalen!
Een paar uurtjes later word ik bedolven onder Shiva's kusjes. Wat is ze blij mij weer te zien! Van gekkigheid springt ze met vier poten in de lucht. Klein plasje op het veldje naast het huis en trappelend staat ze achter de auto om erin te kunnen springen. Hoe was het ook al weer met die Saarloosjes? Oh ja: intens. En vol overgave!
Wanneer we het dorp naderen begint Shiva onrustig te worden. "Ja-a, dat was Shiva's bos, ja", zeg ik en alsof haar opgewonden wendingen naar meer bevestiging vragen, vervolg ik mijn 'gesprek'. "En dit was Shiva's straat, en Shiva's buren....". Ik geloof warempel dat ze alles begreep! Ze had dan ook geen aanmoediging nodig om haar weg naar de poort te vinden en blij in Doerak's en Fred's omhelzing te springen.

Even later, nou ja......even.......een hele tijd later is Shiva doodop van de emoties. Ze zoekt haar slaapzak (jawel, dezelfde als uit de nestperiode en gekoesterd door iedereen) en todje (van nog langer geleden, werkelijk volledig uit elkaar gevallen maar nog steeds doeltreffend) en zakt tevreden in slaap.

Het zijn de mini-dutjes die het beste werken en vol energie vertrekken we wat later naar het bos. Voor ons en voor Doerak is alles hetzelfde, maar als we goed naar Shiva kijken zien we dat niets minder waar is. Die ene boom lag nog niet over dat pad, en was dus al helemaal niet doorgezaagd. En er zijn nieuwe puppen bijgekomen, zo ruikt zij. De zwijnen hebben andere routes gekozen en de zoete, rottende geur van herfstbladeren en paddenstoelen was er ook niet. Ze neemt alles goed in zich op, speelt ondertussen wat met Doerak, maar heeft nog geen zin om echt dwars door de bossen met hem te gaan. Ze laat hem nog even het voortouw nemen bij "de badkuip", maar ik weet dat het slechts een kwestie van tijd is. En die tijd krijgt ze, want ze blijft 2 weken bij ons logeren!